Kynjafordómar gegn karlkyns starfs- og embættismönnum réttarvörslukerfisins hafa verið í tísku nú um nokkurt skeið. Eins áhugavert og það nú er, þá stafa þessir kynjafordómar eingöngu frá femínistum sem virðist finnast það sjálfsagt að ala á kynjafordómum svo fremi að þeir beinist gegn körlum. Svona á milli þess sem þetta blessaða fólk talar um nauðsyn þess að uppræta kynjafordóma.
Þeir kynjafordómar sem hér um ræðir koma jafnan fram í tengslum við umræðu forréttindafemínista um úrvinnslu réttarvörslukerfisins á ætluðum kynferðisbrotum, þ.e. frá kæru og eftir atvikum til dóma fyrir slík brot.
Tvö svona tilvik komu upp í vikunni. Á föstudag birti Vísir.is viðtal við Sigurð Örn Hilmarsson, héraðsdómslögmann og réttargæslumann í kynferðisbrotamálum. Viðtalið var tekið í tengslum við nýlegan sýknudóm Hæstaréttar í máli þar sem karlmanni var gefið að sök að hafa misnotað ungan dreng kynferðislega. Dómurinn var í þessu máli skipaður einni konu og fjórum körlum en fram hefur komið að konan hafi viljað dæma manninn á grundvelli óbeinna sönnunargagna en karlarnir ekki. Þ.e. dómurinn klofnaði í afstöðu sinni eins og gerist mörgum málum og er alls ekki bundið við kynferðisbrotamál.
Eins og við mátti búast varð þetta fordómafullum femínistum tilefni til ásakana á hendur körlunum sem dæmdu í málinu auk þess sem málið var notað til að ala á almennri karlfyrirlitningu. DV birti nöfn dómaranna sem sýkna vildu manninn og svo tóku fótgönguliðar femínistahreyfingarinnar til við að útskýra í ummælakerfum og á samfélagsmiðlum að þeir hefðu viljað sýkna karlinn vegna þess að þeir er karlar. Þessar skoðanir eru ekki alltaf settar fram með þetta beinum hætti. Stundum birtast þessi viðhorf á lítt dulinn máta og þá þann að fjölga þurfi kvenkyns dómurum um leið og látið er að því liggja að það leiði sjálfkrafa til fleiri eða þyngri dóma í kynferðisbrotamálum.
Þetta gerði Sigurður í téðu viðtali en þar segir m.a:
,,Sigurður segir að það væri heppilegast að sá hópur eða þeir einstaklingar sem hafi það hlutverk að dæma um sekt eða sakleysi samborgara sinna, endurspegli samfélagið sem þeir búa í að sem flestu leyti og þar kemur auðvitað kyn þeirra til skoðunar líka.
„Þegar það gerist ítrekað að Hæstiréttur klofnar með þessum hætti veltir maður því fyrir sér af hverju það sé. Það væri verðugt rannsóknarefni fyrir til dæmis lögfræðinga að fara yfir það hvernig þessum málum er háttað og hvað valdi því að Hæstiréttur klofni með þessum hætti,“ segir Sigurður.“
Ég ætla að virða Sigurði það til vorkunar að svo virðist sem blaðakonan sem skrifar greinina, hafi ætlað sér að ala á þessum kynjafordómum því Sigurður segir einnig að samskonar klofningur hafi komið upp milli dómara sem voru af sama kyni. Þá er rétt að taka fram að Sigurður bendir á mikilvægi þess að víkja ekki frá grunnreglum siðaðra réttarríkja en þeirri skoðun deila forréttindafemínistar almennt ekki með honum og finnst jafnan lítið til þessara grunnreglna og mannréttinda koma þegar það gæti gagnast konum að vikið sé frá þeim.
Hjá því verður þó ekki litið að sú hugmynd að fjölgun kvenkyns dómara muni leiða til þess að fleiri dómar falli í kynferðisbrotamálum ber með sér stæka fordóma í garð karla og raunar líka í garð kvenna ef út í það er farið. Hvað heldur Sigurður að sé að gerast í hausnum á karlkyns dómurum? Heldur hann að þegar karlkyns sakborningur er leiddur fyrir karlkyns dómara þá leiti dómarinn allra leiða til að bjarga félaga sínum og kynbróður úr klípunni, bara af því að hann er karl?
Í þessu sambandi er vert að nefna að rannsóknir benda almennt til hins gagnstæða, bæði karlkyns og kvenkyns dómarar dæma karla til þyngri refsinga en konur fyrir sambærileg brot í öllum brotaflokkum. Fjöldi rannsókna staðfestir þennan kynbundna refsimun körlum í óhag.
Ég veit að það er enginn skortur á femínistum sem er nógu ruglaður til að trúa allri samsærisvitleysu sem gengur út á samsæri karla gegn konum. Þessir fordómar grundvallast jú á einni þeirri alviltustu kenningu femínískrar hugmyndafræði sem um getur, kenningunni um orsakir kynferðisofbeldis. Þá að karlmenn noti kynferðisofbeldi, eða a.m.k. ógn um kynferisofbeldi sem tæki til að halda konum niðri með kerfisbundnum hætti.
Já, þú last rétt. Skv. femínískri hugmyndafræði nota karlar kynferðisofbeldi eða a.m.k. ógn um kynferðisofbeldi leynt og ljóst til að viðhalda völdum yfir konum, allir karlar gegn öllum konum. Á grunni þessa ofstækis starfa t.a.m. stærstu og best fjármögnuðu femínistasamtök Íslands, Stígamót sem segjast í kynningarefni sínu vinna út frá kenningum kynjafræðinnar um orsakir kynferðisofbeldis.
Ég ætla svo ekki að gera of langt mál úr augljósum fáránleika þeirrar hugmyndar að sá hópur eða þeir einstaklingar sem hafi það hlutverk að dæma sekt eða sakleysi samborgara sinna, endurspegli samfélagið sem þeir búa í. Fyrir það fyrsta er þetta fólk allt löglært og sennilega frá sama háskólanum líka. Ætla má að það eitt feli í sér miklu ríkari sameiginleg sérkenni en kyn nokkurntíman gerir. Sem er fínt, því dómstólar eiga auðvitað ekki að endurspegla neitt nema landslög og reglur réttarríkisins.
Tveimur dögum fyrir ofangreint viðtal birtist á sama miðli, visir.is, aðsend grein sem ber með sér sömu kynjafordóma en nú gagnvart karlkyns lögreglumönnum. Greinina skrifa þær Heiða Björg Hilmisdóttir, formaður Kvennahreyfingar Samfylkingarinnar og Margrét Lind Ólafsdóttir, varaformaður sömu kvennahreyfingar. Titill greinar þeirra er ekki af ódýrari gerðinni: ,,Ógn við réttaröryggi íslenskra kvenna„.
Hér gera þær stöllur að umtalsefni niðurstöður nýlegarar könnunar á vinnumenningu innan Lögreglunnar sem unnin var af kynjafræðingunum Finnborgu Salome Steinþórsdóttur og Gyðu Margrét Pétursdóttur.
Í grein þeirra Heiðu og Margrétar segir m.a:
,,Skýrsluhöfundur segir að menningin innan lögreglunnar sé óvinveitt konum. Valdahlutföllum sé viðhaldið með kynferðislegri áreitni og ekki komið fram við þær af faglegri virðingu.
[…]
Ástandið innan lögreglunnar er alvarleg ógn við réttaröryggi kvenna á Íslandi og því miður er óhjákvæmilegt að setja það í samhengi við ótrúlegt getuleysi réttargæslukerfisins í viðbrögðum við kynferðisofbeldismálum. Fáar kærur og dómar vegna nauðgana, vændiskaupa og annars kynferðisofbeldis tala þar sínu máli.
Við krefjumst þess að þegar verði gripið til ráðstafana til að tryggja öryggi Íslenskra kvenna og skorum á innanríkisráðherra að bregðast tafarlaust við þessari alvarlegu stöðu og uppræti ofbeldið og þau kvenfjandsamlegu viðhorf sem þarna viðgangast þannig að bæði kynin geti treyst því að lögreglan sé raunverulegt skjól og vörn eins og henni ber. Þetta viljum við sjá strax og þá meinum við strax.“
Það vakti strax athygli mína hvað kynjafordómarnir í skrifum þeirra Heiðu og Margrétar voru settir fram á skýran og umbúðalausan hátt. Það er eins og þær séu bara rífandi stoltar yfir því að vera haldnar fordómum gegn körlum. Þá virðist mér á skrifum þeirra að þær trúi hinni femínísku samsæriskenningu að karlar vilji almennt að konur verði fyrir kynferðisofbeldi, eða a.m.k. óttist það, og noti það til að viðhalda völdum sínum yfir konum.
Mér datt í hug að þeim myndi þykja erfitt að verða spurðar út í þessi karlfjandsamlegu viðhorf svo ég sendi Heiðu eftirfarandi fyrirspurn:
,,Komdu sæl Heiða,
Ég var að ljúka við að lesa innsenda grein yðar og Margrétar L. Ólafsdóttur ,,Ógn við réttaröryggi íslenskra kvenna“ á Vísi. Undir greinina skrifið þið sem formaður og varaformaður Kvennahreyfingar Samfylkingarinnar.
Í greininni fjallið þið um efni nýlegrar skýrslu sem kynjafræðingar gerðu um stöðu kvenna sem starfa hjá lögreglunni og á að sýna að þar, eins og reyndar víðast hvar annarsstaðar, sé hreint ömurlegt að vera kona.
Skv. skrifum ykkar teljið þið niðurstöðu skýrslunnar, einkum þá að konur eru fáar í æðstu stöðum embættisins, skapa almenna hættu fyrir allar íslenskar konur en þið segið í niðurlagi:
,,Ástandið innan lögreglunnar er alvarleg ógn við réttaröryggi kvenna á Íslandi og því miður er óhjákvæmilegt að setja það í samhengi við ótrúlegt getuleysi réttargæslukerfisins í viðbrögðum við kynferðisofbeldismálum. Fáar kærur og dómar vegna nauðgana, vændiskaupa og annars kynferðisofbeldis tala þar sínu máli.
Við krefjumst þess að þegar verði gripið til ráðstafana til að tryggja öryggi Íslenskra kvenna og skorum á innanríkisráðherra að bregðast tafarlaust við þessari alvarlegu stöðu og uppræti ofbeldið og þau kvenfjandsamlegu viðhorf sem þarna viðgangast þannig að bæði kynin geti treyst því að lögreglan sé raunverulegt skjól og vörn eins og henni ber. Þetta viljum við sjá strax og þá meinum við strax.“Tvær spurningar til ykkar:
Er það ykkar skoðun að að karlkyns lögregluþjónar séu á grundvelli kynferðis síns óhæfir til að sinna skyldum sínum gagnvart kvenkyns borgurum sem hafa orðið fyrir, eða segjast hafa orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi?
Ef já, er þessi skoðun grundvölluð á hinni femínísku kenningu um orsakir kynferðisofbeldis, þá að karlar noti kynferðisobeldi eða a.m.k. ógn um kynferðisobeldi til að halda konum niðri með kerfisbundnum hætti?
Virðingarfyllst,
Sigurður Jónsson“
Svarið var í styttri kantinum og flóttalegt í meira lagi:
,,Nei
Kveðja Heiða“
Sem ég fann mig knúinn til að svara með eftirfarandi:
,,Nú, ef þið teljið ekki að karlkyns lögregluþjónar séu á grundvelli kynferðis síns, óhæfir til að sinna skyldum sínum gagnvart kvenkyns borgurum sem hafa orðið fyrir, eða segjast hafa orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi;
hvað er það þá í skýrslunni sem ykkur finnst standa í ,,samhengi við ótrúlegt getuleysi réttargæslukerfisins í viðbrögðum við kynferðisofbeldismálum“ og vera þannig ,,alvarleg ógn við réttaröryggi kvenna á Íslandi“?
kv. Sigurður“
Við þessu hef ég ekki fengið svar. Ástæðan fyrir því er einföld að ég tel, þeim finnst einfaldlega óþægilegt að hafa verið staðnar að þessum fordómum og eiga því sjálfsagt frekar að venjast að fá fimmur fyrir svona skólp frá öðrum femínistum.
Skrif Heiðu og Margrétar eru ekki sérstaklega óskýr. Þær eru einfaldlega þeirrar skoðunar að karlar sem starfa hjá Lögreglunni séu ófærir um að sinna störfum sínum þegar skjólstæðingar þeirra segjast hafa orðið fyrir kynferðisofbeldi. Skrif þeirra bera ekki annað með sér en að þær telji þetta vanhæfi þeirra stafa af því að þeir eru karlmenn.
Þá finnst mér ég ekki taka neitt sérstaklega mikla áhættu þegar ég segi að líklega grundvallist þessir kynjafordómar þeirra á áðurnefndri kenningu femínismans um orsakir kynferðisofbeldis, þá að karlar noti kynferðisobeldi eða a.m.k. ógn um kynferðisobeldi til að halda konum niðri með kerfisbundnum hætti. Þær segja jú beinlínis í grein sinni að innan lögreglunnar sé þessari aðferð beitt af körlum, gegn konum.
SJ
Forréttindafemínismi.com 
8.11.2013 kl. 18:10
plús
9.11.2013 kl. 12:54
Ég fagna að menn fái uppreisn æru (að hluta) og að í kerfinu séu dómarar sem láti gögn, yfirheyrslur og skynsemi ráða í kynferðis- og nauðgungarákærum. Dómstólar væru brothættir ef tilfinngar væru með í spilinu. Hvað yrði um þá sem fá tilhæfislausa kæru á sig, t.d. vegna nauðgunar ef ekki væri fyrir góða dómara. Dæmdir saklausir ef dómstóll fólksins réði. Málaflokkurinn er flókinn og nokkuð ljóst, sérfræðingar verða að ráða för í dómsmálum. Dómstóll götunnar hefur engar forsendur til að dæma, tilfinningar ráða oftar för en skynsemi og rökhugsun, hvað þá að menn hafi báðar hliðar málsins.
25.11.2013 kl. 0:13
auðvitað eiga dómarar ekki að sakfella menn ef þeir eru ekki sannfærðir um sekt. hins vegar í þessu tiltekna dæmi urðu margir hissa á því að þeir væru ekki sannfærðir. ef fólk les dómana, málsskjöl og kynnir sér sögu sakborningsins þá sjá allir að algjörlega yfirgnæfandi ábendingar eru um sekt mannsins. hins vegar hef ég ekki sérstaka trú á að íslenskir dómarar séu upp til hópa svo miklar karlrembur að það eitt dugi til að sannfæra þá um sakleysi, svo eitthvað annað hlýtur að hafa komið til sem almenningi er ekki ljóst.
og svo tvær spurningar: finnst þér þá allt í góðu með það að það sé ólíft fyrir konur að starfa innan lögreglunnar vegna karlrembumenningar og þess að kynferðisleg áreitni sé látin óátalin, þannig dettur mér í hug að túlka skrif þín. og svo hitt; þú ert með lista yfir ýmis samtök feminista hér á síðunni en nefnir ekki Samtök um Kvennaathvarf, hvers vegna?
25.11.2013 kl. 12:37
Ég hef ekki lesið skýrsluna sem vísað er til og veit þ.a.l. ekki hvort það er við hæfi að svara þessu. En þar sem þú spyrð þá get ég svosem sagt að ég tel litlar líkur á að skýrsla sem unnin er af forréttindafemínistum gefi rétta mynd af viðfangsefninu. Leggðu ekki þó of mikla merkingu í það sem ég segi þar sem ég hef ekki lesið skýrsluna en þetta er svona, því miður, ansi almennt þegar að ,,rannsóknum“ femínista kemur.
Ég er t.d. nokkuð viss um að karlar sem starfa í lögreglunni njóti ýmiskonar vafasamra forréttinda eins og t.d. að slasa sig meira þar sem þeim er án efa att út í hættulegri aðstæður en konum, það er kynbundið misrétti sem endurspeglast á öllum vinnumarkaðnum þar sem eingöngu karlar deyja í vinnuslysum og eru í yfirgnæfandi meirihluta þeirra sem slasast alvarlega. Þá kæmi mér ekki á óvart að karlar verði einnig fyrir því sem konur kalla kynferðisleg áreitni en án þess að líta á það sem áreitni eða eitthvað neikvætt.
Myndi einhvejrum detta í hug að tala um að körlum væri ,,ólíft“ innan lögreglunnar eða á jafnvel á vinnumarkaði eða innan ákveðinna starfsgreina ef út í það er farið, þar sem þeir þó eru að deyja í orðsins fyllstu merkingu en ekki að aðeins að verða fyrir óþægindum í starfi?
Takk fyrir ábendinguna um Kvennaathvarfið. Þetta er bara yfirsjón af minni hálfu. Ég bæti því við.
25.11.2013 kl. 0:22
og svo, ef ég má aðeins bæta við, þá held ég að þú sért á einhverjum villigötum ef þú telur að Kvenfélögin í landinu falli undir skilgreininguna að vera feminísk samtök!! við erum að tala um félög sem sjá um kirkjukaffi, að strauja kyrtla fermingarbarnanna, að halda kökubasara til styrktar Barnaspítalanum og fleira í þeim dúr.
25.11.2013 kl. 12:54
Við verðum þá að vera sammála um að vera ósammála um þetta. Það kann að vera að þetta sé hluti af starfi þeirra en þræðirnir liggja þó víðar.
Ég gef mér að þú eigir við Kvenfélagasamband Íslands hér og bendi þér á að sambandið hefur tekið virkan þátt í femínískum aktívisma.
Hér er t.d. færsla sem fjallar um að sambandið hafði, ásamt hópi annara femínískra samtaka, komist pælt sig niður á að að heimsmeistarakeppnin í fótbolta árið 2006 myndi leiða til þess að 40.000 konur yrðu fluttar nauðugar til Þýskalands og þær seldar í vændi.
https://forrettindafeminismi.com/2011/04/17/hm-i-fotbolta-og-mansal/
Svo er hér færsla um Mæðrastyrksnefnd sem að standa einmitt nokkur kvenfélög en í ljós kom að mæðrastyrksnefnd úthlutaði ekki mat til karla í neyð og ekki bara það, heldur hreykti formaður nefndarinnar, Ragnhildur G. Guðmundsdóttir, sér af því opinberlega að brjóta á körlum með þessum hætti.
https://forrettindafeminismi.com/2012/11/06/maedrastyrksnefnd-thverbrytur-jafnrettislog/
Þannig er það nú Fríða. Það virðist ýmislegt fleira vera á döfinni hjá þessum konum en að strauja og hella upp á kaffi.
27.11.2013 kl. 11:21
ok, ég skal fallast á það hjá þér að kvenfélögin eru sum hver farin að færa eitthvað út kvíarnar, en þó fullyrði ég að langflest kvenfélög starfa enn með þeim hefðbundna hætti sem þau hafa gert alla tíð, og bara gott mál. en svo finnst mér líka allt í lagi að velta upp þeirri spurningu hvort frjáls félagasamtök úti í bæ þurfi endilega að fara eftir einhverjum starfsreglum sem aðrir, utanfélagsmenn, finnst að eigi að vera í gildi? t.d. ef ég og vinkona mín tökum okkur saman um að safna barnabókum og gefa stelpum í 7.bekk í grunnskólanum á Kópaskeri – er það þá þitt að skipta þér af því að við gefum ekki strákunum líka? mér finnst það vera okkar mál en ekki þitt, en sennilega ert þú ósammála því. og mér finnst það sama gilda um þær konur sem tóku sig saman fyrir 30 árum og stofnuðu samtök kvenna gegn kynferðisofbeldi, sem seinna urðu Stígamót. þær ákváðu á einhverjum tímapunkti að byggja sitt starf á ákveðinni hugmyndafræði og það er auðvitað enginn tilneyddur að taka þátt í starfinu eða styðja það og þeir sem vilja félag sem starfar á öðrum grunni eru auðvitað algjörlega frjálsir að því að stofna slíkt félag. eins hef ég líka séð gagnrýni vegna þess að Samtök um kvennaathvarf reki ekki líka karlaathvarf. það félag var stofnað af konum til þess að styðja við aðrar konur í erfiðum aðstæðum, og ef einhver annar hópur vill taka sig til og stofna sams konar félag til að styðja karla þá er það auðvitað frjálst. mér finnst þetta sambærilegt við að pönkast í trésmiðafélaginu fyrir að bjóða ekki múrurum að vera með.
27.11.2013 kl. 19:15
Flott, þá erum við sammála um það. Gagnrýni mín beinist heldur ekki að kvenfélögunum sem slíkum. Aðeins þeim þáttum í starfi þeirra sem ég lít svo á að falli undir hugmyndafræðina forréttindafemínisma. Þeim er frjálst að gera það sem þeim sýnist svo fremi að það stangist ekki á við lög og þau gera það án styrkja frá mér en mér er líka frjálst að gagnrýna það í störfum þeirra sem mér finnst gagnrýnivert eða jafnvel brjóta í bága við lög.
Forréttindafemínistar líta nú ekki svo á að frjáls félagasamtök úti í bæ eigi að vera friðhelg þegar kemur að trúboði þeirra. Jafnvel einkafyrirtæki eru ekki óhult sífellt er þrengt að þeim með kröfum um kynjakvóta og þvíumlíkt. Þannig að á meðan ég má ekki stofna og reka karlafyrirtæki ef mér sýndist svo, þá finnst mér algjör óþarfi að líta í gegnum fingur mér með lögbrot eða ámælisver vinnubrögð frjálsra félagasamtaka sem í orði eða á borði aðyllast forréttindafemínisma.
Varðandi Stígamót þá er það einmitt svo að ég er tilneyddur til að taka þátt í starfi þeirra samtaka. Þau fá, ásamt Kvennaatvharfinu, tugi milljóna króna frá ríki og sveitarfélögum á ári hverju. Milljónir sem teknar eru af mér, þér og öðrum skattgreiðendum. Í ljósi hugmynda Stígamótakvenna um orsakir kynferðisofbeldis (að kynferðisofbeldi sé tæki sem karlar noti kerfisbundið til að halda konum niðri) og ekki síst virkrar baráttu samtakanna gegn almennum mannréttindum þá finnst mér það út í hött. Af hverju skyldi ég þurfa að fjármagna útbreiðslu haturs gegn mér eða baráttu gegn mannréttindum mínum? Nær væri að veita þessu fé til samtaka sem vinna svipað starf en ekki á grundvelli hatursfullrar hugmyndafræði. Ég væri miklu heldur til í að sjá á eftir peningum mínum í t.d. Drekaslóð. Samtök sem vinna sama starf en án þess að breiða út fáránlegar samsæriskenningar um að karlar séu vont fólk.
1.12.2013 kl. 19:52
hvernig er hægt að afneita því að feðraveldi hefur ríkt í öllum heiminum um aldir alda? það er mér fyrirmunað að skilja. og vissulega fá bæði Samtök um kvennaathvarf og Stígamót og Drekaslóð styrki frá hinu opinbera, en það fá líka um það bil þúsund önnur frjáls félagasamtök um allt land og alls kyns einstaklingsverkefni og átök og bara nefndu það, það er öllum frjálst að sækja um þessa styrki sem auglýstir eru þegar fjárlög eru unnin á hverju ári, og ég þori næstum að fullyrða að það eru fleiri en þessi samtök sem fá styrki en eru að vinna að einhverju sem þér hugnast ekki. en af því þú nefnir líka Kvennaathvarfið, sem stendur hjarta mínu mjög nærri, þá langar mig að vita hvað þú leggur til í staðinn fyrir þá starfsemi?
3.12.2013 kl. 1:24
Ef maður vill setja gildi sem talist gætu karlleg á stall miðað við þau gildi sem talist gætu kvenleg þá er hægt að komast áleiðis með að sannfæra sjálfan sig um að feðraveldi hafi ríkt í heiminum öllum aldir alda. Í mínum huga hefur víðast hvar í hinum vestræna heimi verið við lýði kynjakerfi sem bæði karlar og konur græddu á. Bæði konur og karlar töpuðu líka á þessu kerfi hér og þar en það er líka eðli samninga. Kynjakerfið sem ég er að tala um var/er ekkert annað en samfélagslegur samningur sem konur tóku fullan þátt í að móta.
Samtök um kvennaathvarf og Stígamót fá saman tugi milljóna í opinbera styrki og langtum meira en öll önnur samtök femínista eða fólks sem lætur sig varða kynferðisofbeldi svo ekki sé minnst á samtök sem láta sig varða réttindi karla sem svo gott sem enga peninga fá.
Ég hef nú ekki gagnrýnt Samtök um kvennaathvarf að neinu ráði á þessum vef og átt bara ágætis samskipt við samtökin þegar ég hef sent þeim fyrirspurnir, Ólíkt Stígamótum sem svara með skætingi og neita að veita upplýsingar um ráðstöfun opinberra styrkja. Mér finnst reyndar ein fyrrum framkvæmdastýra samtaka um Kvennaathvarf vera hið mesta fól, t.d. fyrir að undra sig á því að konur hafi ekki fyrir löngu efnt til blóðugrar byltingar gegn körlum. Hún er hinsvegar ekki þarna innanborðs lengur og er það vel.
Svona almennt geld ég varhug við hugmyndum um að kynja (kyngreina) baráttuna gegn ofbeldi. Ég fyrirlít hugmyndir femínista um orsakir kynbundins ofbeldis og tel að það muni alltaf leiða til kynbundinnar mismununar að byggja meðferð eða úrræði á þessum hugmyndum. Öll gagnrýni sem ég hef eða mun viðhafa í garð Samtaka um Kvennaathvarf myndi vera af þessum meiði.
Auðvitað er fullt af samtökum að eyða skattfé í hitt og þetta sem mér ekki hugnast. Það er hluti af því að tilheyra samfélagi að sætta sig við það. En ósætti mitt við það að Stígamót skuli fá opinbera styrki stafar af allt öðru en því að mér einfaldlega líki ekki við samtökin. Stígamót nota stóran hluta þess opinbera fjármagns sem þeim er veitt í að breiða út geðveikislegar samsæriskenningar, ala á karlfyrirlitningu og vinna beint gegn almennum mannréttindum.
Mér finnst það bara alveg stórkostlega brenglað að boragar þessa lands skuli vera látnir fjármagna baráttu gegn grundvallar mannréttindum sínum. Finnst þér ekki líka eitthvað bogið við það?