Karlar gera merkilega hluti

Mikið óskaplega er nú gaman að sjá hvað það er farið að halla undan fæti hjá femínistum.

Mál málanna í dag, eru skrif þjóðþekktra femínista (sumir á framfæri ríkis og/eða sveitarfélaga – við að gera merkilega hluti) um Jón Steinar Gunnlaugsson Hætaréttarlögmann og fyrrum Hæstaréttardómara.

Ummælin, eða öllu heldur níðið, birtust á lokaðri fésbókarsíðu sem ber heitið Karlar gera merkilega hluti.

Eins og ég fullyrti nýlega í færslu um mál Kristins Sigurjónssonar og Háskólans í Reykjavík, verður varla þverfótað á veraldarvefnum fyrir femínískum sora sem lætur ummæli Kristins hljóma eins og fuglasöng að vori. Sora sem settur er fram ýmist um karlmenn almennt eða um nafngreinda karla.

Téður hópur er ljóslifandi staðfesting á þessu.

Stofnandi hópsins á fésbók er engin önnur en Sóley Tómasdóttir en ritstjórar hópsins eru, auk hennar, Hildur Lilliendahl Viggósdóttir og Sæunn Ingibjörg Marinósdóttir.

Sannkölluð úrvaldsdeild femínista í karlfyrirlitningu kannski?

Það er óþarfi að rekja hér allt það sem þegar hefur verið rakið í fjölmiðlum um þetta mál. Jón Steinar kom fram í útvarpi í morgun og svo hafa verið sagðar fréttir af viðbrögðum femínista innan hópsins í kjölfar þess viðtals.

Ég læt duga að vísa til viðtals við Jón Steinar í útvarpsþættingum Harmageddon hér og umfjöllun DV um viðbrögð femínistanna hér.

Ég ætla heldur ekki út í neinar bollaleggingar um mögulegar geðraskanir eða veikindi sem mörgum finnst að hljóti að skýra þessa hegðun femínistanna.

Það er hinsvegar annað sem ég vil benda á og það er þetta:

Umræddir femínistar hafa vitaskuld ekki brugðist við af auðmýkt enda á ofstopafólk ekkert til sem heitir auðmýkt.

Eina málsvörnin sem maður hefur séð þær setja fram er að þessi fésbókarsíða sé grínsíða. Semsagt, dauða mannsins er beðið í ofvæni og kampavínið komið í kæli. En það er bara sagt í gríni og þar af leiðandi allt í lagi.

Og þá komum við að því sem ég hjó sérstaklega eftir.

Allir þessir femínistar aðhyllast róttæka kvenhyggju og hafa unnið í þágu Metoo hreyfingarinnar.

Talsmenn róttækrar kvenhyggju, og MeToo hreyfingin sérstaklega, hafa verið mjög afgerandi í þeirri afstöðu sinni að ásetningur meintra gerenda kynferðislegs áreitis skipti hreinlega ekki máli.

Upplifun þolenda er það eina sem skiptir máli að þeirra sögn og virðist eiga að teljast fullgild sönnun þess að lög hafi verið brotin.

Í þessu máli, snýst allt þetta hinsvegar á hvolf.

Hér á þolandinn bara að halda kjafti og helst drífa sig bara að drepast. Gerendurnir segja nefninlega að upplifun hans sé á misskilningi byggð, þeir hafi bara verið að grínast.

Líkara dæmi er svo auðvitað mál Kristins. Þar er tekist á um hvort maðurinn á að missa starf sitt eða ekki fyrir að hafa skoðanir sem ekki eru femínistum þóknanlegar.

Samkvæmt því sem femínistar segja okkur um það mál, skiptir öllu máli hvernig nokkrir femínistar velja að ,,upplifa“ ummæli hans. Engu máli skiptir hinsvegar hvað Kristinn segist hafa verið að meina. Hver ásetningur hans var.

Vegir femínismans eru órannsakanlegir. Þetta hef ég lengi vitað.

Ég er þó ekki í nokkrum vafa um að þær stöllur geti útskýrt fyrir okkur hinum hvernig þetta allt saman ,,meikar sens“ með útleggingum um stigveldi, valdamisræmi, sögulega skuld og aðrar afurðir kvennafræðinnar sem framleiddar hafa verið með þann eina tilgang að reyna að láta bull líta út fyrir að vera eitthvað annað en bull.

SJ

| Taktu þátt | Óskast | Rannsókna- & heimildasafn |