Niðurstaða meints hópnauðgunarmáls

Enn eitt meint kynferðisbrotamálið hefur nú verið til lykta leitt fyrir dómstólum með sýknu. Eins og við mátti búast hafa samtök femínista og einstakir femínistar risið upp af miklu offorsi gegn meintum gerendum sem nú hafa verið sýknaðir. Í þessu tiltekna máli er hluti þeirra börn að aldri þegar meint brot áttu að hafa átt sér stað.

Ég er hér að tala um meint hópnauðgunarmál, þar sem fimm drengir voru kærðir fyrir að hafa í sameiningu nauðgað stúlku á sautjánda ári í heimahúsi í Breiðholti aðfaranótt sunnudagsins 4. mai 2014. Þá er einum gefið að sök að hafa nauðgað henni einn í beinu framhaldi af meintri hópnauðgun og öðrum gefið að sök að hafa tekið meint brot upp á myndband og sett í dreifingu.

Ákærðu eru allir sýknaðir af ásökunum um að hafa nauðgað stúlkunni en sá sem tók upp myndband af því sem fram fór, var dæmdur í 30 daga skilorðsbundið fangelsi og til að greiða stúlkunni 500.000 kr. í miskabætur auk vaxta frá 4. mai 2014.

Fréttaflutningur af þessu máli var óábyrgur eins og einatt virðist vera nú orðið þegar fréttir eru fluttar af meintum kynferðisbrotamálum. Ég er hér bæði að tala um fréttaflutning um leið og málið kom upp en einnig eftir að sýknudómur lá fyrir.

Eftir að dómur var kveðinn upp hafa samtök femínista og konur sem áberandi eru í femínistahreyfingunni stigið fram og kveðið upp annan dóm en þann sem kveðinn var upp af þremur dómurum í Héraðsdómi Reykjavíkur. Raunar merki ég meiri hörku í viðbrögðum femínista og blaðamanna í þessu máli en ég hef áður séð.

Þannig hefur Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fyrrv. Forsætisráðherra sett það fram opinberlega að á grundvelli femínísks innsæis síns, geti hún við lestur málsskjala hæglega og með réttu kveðið upp annan dóm en þann sem féll í héraði.

Já. Í huga Ingibjargar eru drenghelvítin auðvitað sek.

Hitt er svo annað mál að það er vandséð að sú staða geti komið upp að femínisti sé sammála sýknudómum í þessum brotaflokki.

Jafnvel fréttamiðillinn mbl.is hefur birt grein þar sem blaðamaður sérvelur staðhæfingar sem hafðar eru eftir meintum brotaþola undir rannsókn málsins og sett fram sem sönnun þess að hinir sýknuðu séu í raun sekir. Val hennar á upplýsingum úr málsskjölum gerir það deginum ljósara að hér er femínísminn eitthvað að þvælast fyrir dómgreind hennar.

En við skulum vinna út frá því hér að Ingibjörg, Stígamót og allir hinir femínistarnir hafi hér sett tóninn um hvernig á að fjalla um þetta mál opinberlega. Að það sé okkar að rýna í málsskjöl þau sem gerð hafa verið opinber og taka afstöðu með eða á móti einstökum aðilum þessa máls.

Ókei, það virðist þá ekki vanþörf á að einhver horfi á þetta mál í gegnum einhver önnur gleraugu en kynjagleraugun sem virðast vera farin að valda varanlegri sjónskekkju meðal femínista sem eru farnir að teygja sig eftir sífellt veikari hálmstráum í herferð sinni gegn karlmönnum.

En tökum fyrst smá skrens á því besta sem femínískt innsæi hefur að bjóða í tengslum við þetta tiltekna mál:

• Ein var með það alveg á hreinu að sýknudómurinn hlyti að skýrast af þeirri staðreynd að meirihluti dómara og verjenda hefðu verið karlmenn. Hún leit framhjá því að það var karldómari en ekki kvendómari sem í þessu máli skilaði sérákvæði og vildi að refsing yrði þyngri en hinn endanlegi dómur. Hvað varðar karlverjendurna þá átti væntanlega að skipa sakborningum að velja sér kvenkyns verjendur sem hefðu svo auðvitað slegið slöku við í málsvörninni af því að þær eru konur. Þessi femínisti virðist álíta sem svo að konur séu almennt lélegri lögmenn en karlar.

• Þá var það fjöldinn sem gerði það fyrir aðra. Já, ef þeir eru fimm þá er það naugðun sagði hún um leið og hún fullyrti að engin kona myndi nokkur sinni láta sér detta í hug að sænga með fimm körlum á sama tíma (drusluskömm?). Ég veit ekki hvað þessi þumalputtaregla segir um fjóra, þrjá eða tvo karlmenn. Hugsanlega er það líka sjálfkrafa nauðugn ef kona sefur með tveimur körlum í einu. Og svo er það auðvitað þetta með einn karl og fleiri konur.

• Svo var það auvitað hitt sem algengast er að sanni sekt karla í huga femínista: Það að kona segi það. Eins og öllum ætti nú að vera orðið ljóst þá vilja femínistar að orð konu verði álitin nægjanleg sönnun þess að glæpur hafi átt sér stað. M.o.ö. orð kvenna eiga að vega þyngra en karla af því að þeir eru konum auðvitað óæðri, þessir andskotar.

Venjulega ætti maður ekki að þurfa að tiltaka svona absúrd málflutning en málið er bara að þessi óendanlegi fáránleiki er bara alls ekki bundinn við unga róttæklinga í röðum femínista, þessi sturlun nær upp í efstu lög samfélagsins. Allir sem gefa sig út fyrir að vera femínistar virðast vera útsettir fyrir þessu.

Nóg um þetta í bili. Hvað má lesa í dómnum sem nú hefur verið gerður opinber?

Dómsskjalið hefur að geyma lýsingar sex málsaðila á málsatvikum, stúlkunnar og drengjanna fimm. Þá er hægt að lesa vitnisburð móður stúlkunnar og föður, hálfsystur og maka hálfsystur. Systir og sýnist mér bróðir eins ákærða gefa vitnisburð. Nokkrir gestir úr gleðskap næturinnar gáfu skýrslu, vinir og vinkonur meints fórnarlambs og ákærðu einnig. Þá er hægt að lesa vitnisburð fjögurra lögreglumanna og tveggja heilbrigðisstarfsmanna auk hluta úr sálfræðiáliti á meintu fórnarlambi og eins meints gerenda.

Skjalið gefur mynd af atburðum næturinnar og næstu daga á eftir auk þess að lýsa stuttlega andlegum áhrifum málrekstursins á aðila málsins. Fram kemur að ákærðu hafa borist hótanir undir málarekstrinum, þeir hafa orðið fyrir áreiti, flosnað upp úr skóla og misst vinnu vegna málsins. Þá höfðu a.m.k. tveir afráðið að dvelja erlendis um tíma vegna málsins.

Málsatvik í samandregnu máli

Einn hinna ákærðu Q bauð í partí á heimili sínu þann 3. mai 2014. Þangað mætti hið meinta fórnarlamb X ásamt vinkonu sinni. Þetta sama partí sækja hinir meðákærðu Y, Þ, W og Z.

X og Z ber saman um að hafa farið afsíðis og átt í kynferðislegum samskiptum en þó ekki haft samfarir. Athygli vekur að Z heldur því fram að hann hafi neitað X um að eiga við hana samfarir eftir að hún hafði veitt honum munnmök.

Aðilum virðist bera saman um það að í kjölfarið hafi Q, Y, Þ og W komið inn í herbergið þegar búið var að smala út úr partíinu. Hún hafi átt í kynferðislegum samskiptum við þá alla. Að þeirra sögn með gagnvæmu samþykki allra en að hennar sögn gegn sínum vilja.

Z tekur myndband af hluta þess sem á sér stað inni í herberginu en við það eru allir málsaðilar aðrir ósáttir og biðja hann um að hætta upptöku sem hann virðist ekki hafa gert. Ákærði neitar þessu ekki við rannsókn eða flutning málsins en segjist hafa gert þetta í þeirri trú að aðilar væru sáttir við upptökuna.

Þegar kynferðissamskiptum aðila er að mestu lokið inni í herberginu fer X með Þ inn á baðherbergi. Að sögn Þ gerist þetta með vilja X en að sögn X var henni þröngvað af Þ inn á baðherbergið. Þar áttu þau frekari kynferðisleg samskipti sem, eðli málsins samkvæmt, aðila greinir á um hvort voru með eða án samþykkis X. X yfirgefur svo húsið skömmu eftir að samskiptum hennar og Þ lýkur.

Skv. vitnisburði X var hún vakin daginn eftir af móður sinni vegna þjófnaðar hennar úr íbúðinni sem hin meinta nauðgun á að hafa átt sér stað í. Fram kemur að myndbandsupptökur úr öryggismyndavél staðfesti að X sæki þýfi undir stiga í anddyri hússins á útleið eftir hina meintu hópnauðgun. Þetta hafði uppgötvast og stóð til að íbúi þaðan sækti til hennar muni sem stolið var.

Vitni E, systir ákærða Q gefur vitnisburð en hún fór á sunnudeginum um kl. 14 að heimili X til að sækja þýfið sem fram kemur að X og tvær vinkonur hennar hafi stolið frá henni. Hún kveðst hafa tjáð X að henni líkaði ekki framferði hennar og hyggðist kæra þjófnaðinn. E segir að ekkert virtist ama að X á þessum tímapunkti sem hló þegar E tjáði henni frá fyrirhugaðri kæru á hendur sér. Aðspurð hversvegna hún og vinkonur hennar stálu umræddum munum, sagði X að þær vinkonur hefðu verið svo fullar að þær hefðu ekki vitað hvað þær gerðu.

Skv. vitnisburði móður X þótti henni X vera einkennileg í framkomu og taldi hana þreytta á sunnudeginum. X er sögð ekki hafa viljað fara í skólann á mánudeginum eftir að hin meinta nauðgun átti að hafa átt sér stað.

Fram kemur í máli nokkurra vitna að X verður meðvituð um tilurð myndbandsupptökunnar fljótlega eftir hina meintu nauðgun. Gögn bera með sér að henni finnist óþægilegt til þess að vita að upptakan sé til og að hún sé hugsanlega í dreifingu. Framburður vitna og afrit af rafrænum samskiptum sýnir glögglega að X hafi vegið þetta inn í ákvörðun sína um að kæra nauðgun.

Þegar X lýsir upplifun sinni af kvöldinu örlagaríka sjálf, m.a. í samtölum við vini og kunningja, og á fyrstu stigum þess er því lýst hvernig hún lýsir upplifunninni sem orgíu og af fari hennar að dæma sé hún ekki ósátt við það sem fram fór. Fljótlega fer hún þá að láta hafa eftir sér að ef myndbandið fari í dreifingu þá muni hún bregðast við með því að segja það sem fram fer á myndbandinu nauðgun. Til er vitnisburður sem staðfestir þetta svo og afrit af samskiptum þar sem hún tjáir þessa fyrirætlan sína.

Það er svo eftir að orðrómur fer að berast, um að ýmsir skólafélagar stúlkunnar hafi séð myndandið, sem hún fer og kærir mennina fimm fyrir nauðgun. Þ.e. miðvikudaginn 7. mai 2014.

Forsendur dóms

Ég get með engu móti séð af þessum gögnum málsins, að það sé nokkurt tilefni til að telja að dómur hefði átt að falla á annan veg en hann gerði. Fram kemur í dómsniðurstöðu að ósamræmi hafi verið í skýrslu X hjá lögreglu og síðar fyrir dómi. Þá kom fram að ósamræmi var í framburði móður X sé litið til skýrslu hennar fyrir lögreglu og síðar fyrir dómi.

Einu vitnin sem studdu máflutning X voru hennar bestu vinkonur en eins og sést á lestri framburðar þeirra þá var hann einnig á reiki og ógreinilegur um mikilvæg atriði málisins.

Svo virðist sem aðeins hluti þeirrar upptöku sem gerð var hafi verið meðal málsgagna í máli þessu en skv. framburði vitna sem sáu allt myndbandið var ekkert sem fram kom í því sem studdi frásögn X.

Þá hlýtur að vega þungt að vitni lýsa því að atgervi og framburður X hafi breyst eftir því sem upplýsingar bárust um tilurð og dreifingu myndbands af því sem fram fór í herberginu umrædda nótt. Til er afrit af samtali milli X og eins ákærðu sem átti sér stað nokkrum klukkustundum eftir hið meinta brot þar sem hún segist ósátt við myndbandið en minnist ekki orði á að það sem fram hafi farið hafi verið nauðgun.

Maður skyldi ætla að það hafi ekki síst vegið þungt að til eru gögn og vitnisburðir sem staðfesta það að X sagðist ætla að kalla þetta nauðgun ef myndbandið færi í dreifingu sem er nákvæmlega það sem hún svo gerði.

Hvað viðvíkur framburði ákærðu kemur fram að hann hafi verið stöðugur og að ekki hafi verið misræmi í honum eftir því hvort um var að ræða skýrslugjöf hjá lögreglu eða síðar fyrir dómi. Teknar voru fjórar lögregluskýrslur af hverjum ákærða sem gera í heild 20 skýrslur.

Ég ætla ekki að fara út í sakfellingu yfir Z fyrir að hafa tekið samskiptin upp á myndband enda hefur styrinn ekki staðið um þann hluta dómsins. Sjálfum finnst mér eðlilegt að hann hafi verið dæmdur fyrir þetta enda alvarleg og óvæginn árás á persónu X og reyndar annara meðákærðu eins og málsskjöl sýna en ekki einn fréttamiðill hefur getið um.

Niðurstaða

Þetta mál og önnur svipuð sýna auðvitað að það er síður en svo ástæða til að létta á sönnunarbyrði í kynferðisbrotamálum. Hvað þá að fara að líta á orð konu sem fullframkomna sönnun fyrir því að alvarlegur glæpur hafi átt sér stað. Bara af því að hún er kona.

Sjálflærðir lögspekingar femínistahreyfingarinnar hafa nú á aðeins nokkrum mánuðum sýnt okkur afur og aftur hversu fullkomlega gagnslausar þessar nýmóðins rannsóknaraðferðir þeirra eru.

Það sem vekur mér furðu hér er ekki það að til sé fólk með þessi viðhorf, heldur hitt að það sé litið á þetta sem innlegg í umræðuna. Eitthvað sem þurfi að taka afstöðu til eða svara.

Þetta blessaða fólk virðist ekkert þurfa nema stafkrók um málavöxtu eða kjaftasögu í blaði til að geta fellt dóm og það stundum á nokkrum sekúndum. Hvað erum við eiginlega að vasast hér með heilt dómskerfi þegar þetta er ekki flóknara en svo að maður skráir sig bara í Femínistafélag Íslands og ákveður fyrirfram að karlmenn séu alltaf sekir?

SJ

| Taktu þátt | Óskast | Rannsókna- & heimildasafn |