Stígamót kynna hugmyndafræði sína: Sekur – sama hvað!

Ég rakst á ansi merkilegt innlegg á fésbókargrúppu Femínistafélags Íslands í gær. Þar var félagið búið að hanna textaspjald með hugleiðingu um eina grunnforsendu þess réttarkerfis sem við búum við. Textinn var svohljóðandi:

„Hugmyndafræðin „saklaus uns sekt sannast“ er ekki fullnægjandi þegar um nauðgunarmál er að ræða. Samkvæmt þeirri grunnhugsun eru sekir nauðgarar á hverju ári innan við tíu, á sama tíma og Stígamót og Neyðarmóttakan fást við um 250 nauðganir á ári og vitað er að það er toppurinn á ísjakanum. Þar með eru nauðgarar í að minnsta kosti 240 tilfellum saklausir á Íslandi á hverju ári, þrátt fyrir að hafa framið gróf mannréttindabrot. 

Grunnhugsunin er auðvitað að dæma ekki nema sekt sé sönnuð, en ef við förum alla leið þangað að þar með séu viðkomandi saklausir, erum við í raun að dæma 240 konur á hverju ári fyrir að bera rangar sakir á menn. Flestar þessara kvenna reyna ekki að ná rétti sínum, ef þær reyna það eru þær tortryggðar og málin felld niður“

Undir þetta ritar engin önnur en Guðrún Jónsdóttir, talskona Stígamóta til margra ára.

Eins og við var að búast varð svo uppi fótur og fit í athugasemdakerfinu þegar einhverjir sáu þessu sitthvað til foráttu. Skyldi engan undra enda er hér um að ræða samtök sem að mestu eru rekin fyrir almannafé og nota það m.a. til að breiða út þessa hugmyndafræði sína. Þessi afstaða Stígamóta, og svör nokkurra femínista í athugasemdakerfinu, veita okkur dýrmæta innsýn í hugmyndir forréttindafemínista um kynferðisofbeldi. Mig langar að taka út nokkur þeirra ummæla sem ég rakst á í umræðunum og reyna að varpa ljósi á þá vegferð sem Stígamót og forréttindafemínistar eru á.

Eitt það fyrsta sem venjulegt fólk gæti séð að þessari hugmynd Stígamóta eru tilvik þar sem kona sakar mann ranglega um nauðgun sem gerist vissulega eins og dæmin sanna. Þetta vandamál afgreiðir einn femínistinn með eftirfarandi hætti:

„þetta er álíka mýta og hamingjusama hóran, undantekning sem á aðeins við í einstaka tilfellum“

Hér sjáum við svart á hvítu að í huga forréttindafemínista er greinilega eitthvað til sem heitir ásættanlegur fórnarkostnaður þegar kemur að afgreiðslu réttarkerfisins á ætluðum nauðgurum. Einhver ótilgreindur fjöldi dómsmorða er greinilega ásættanlegur í huga þessarar hreyfingar sem svo oft kennir sig við mannréttindi.

Annar femínisti virðist vera á þeirri skoðun að afgreiðsla réttarkefisins í þessum málum verði að vera á einn veg og að ákvörðun um sekt eða sakleysi sé gagnkvæmt útilokandi á þýðið þegar hún segir:

„BASIC. Engin geimvisindi. Annad hvort 240 naudgarar a ari eda 240 lygarar“

Þetta er mjög í anda þeirra alhæfinga sem gjarnan sjást hjá allskyns öfgahópum, raunveruleikinn er annaðhvort svartur eða hvítur  – ekkert þar á milli.

Enn annar femínistinn tekur að sér að beita þá sem eru Stígamótum ósammála þöggunartilburðum þegar hún segir:

„voðalega eru margir hræddir strákar að kommenta, open your goddamn minds…“

Smekklegt, ef þið eruð ósammála þessu þá eruð þið bara hræddir strákhvolpar með lokaðan huga, ekki alvöru karlmenn. Mjög algengt stef í málflutningi forréttindafemínista.

Ég ætla ekki að gera augljósa innri rökvillu í hugleiðingu Guðrúnar að umtalsefni hér. Hinu hef ég meiri áhuga á að birting hennar er  mikilvæg öllum þeim sem vilja skilja hugmyndafræði forréttindafemínista. Það að femínistum finnist að það þurfi að líta á kynferðisbrot sem alveg sérstaka glæpi sem ekkert eigi sammerkt með öðrum glæpum er engin nýlunda. Þetta á sér djúpar rætur í femínískri hugmyndafræði en í sinni ýtrustu mynd líta femínistar svo á að nauðganir séu tæki sem karlmenn nota til að halda konum kerfisbundið niðri fremur en að vera bara hver annar ofbeldisglæpur sem vitfirringar fremja.

Þó það hafi ekki komið fram í athugasemdakerfinu þá er annar mikilvægur þáttur sem vert er að nefna í þessu samhengi. Það er sú staðreynd að forréttindafemínistar hafa þegar náð góðum árangri í að markaðssetja þá hugmynd að ef karlmaður sætir ákæru um kynferðisbrot en er síðan sýknaður, þá sé það ekki vegna þess að hann er saklaus heldur vegna þess að ekki tókst að sanna brotið.

Þessi samsuða leiðir óhjákvæmilega til þess að þegar einhver kona bendir á einhvern karl og segir hann hafa nauðgað sér þá er hann sekur, sama hvað.

Þetta færðu fyrir skattpeninginn þinn.

SJ