Ofurbikarinn í heimilisofbeldi

Eitt frægasta tilfelli um rangfærslur femínista í þeim tilgangi að kynda undir karlfyrirlitningu er það sem nefnt hefur verið „Super Bowl Sunday Haox“.

Það var í aðdraganda bikarmótsins í amerískum fótbolta árið 1993 sem Sheila Kuhel nokkur, boðaði fyrir hönd nokkura kvenréttindahópa, til blaðamannafundar í Kaliforníu til að kynna niðurstöður rannsóknar sem, að hennar sögn, sýndi fram á verulega aukningu heimilisofbeldis á meðan á keppninni stóð.

Inntakið var eitthvað á þá leið að karlmenn yrðu árásargjarnari meðan á keppninni stæði og beindu þeirri árásargirni gegn konum sínum og börnum. Fullyrt var að aukningin þennan eina dag ársins næmi 40% eða jafnvel þaðan af meira. Femínistar töluðu um faraldur þar sem bráðamóttökur landsins hefðu vart undan að sinna sundurbörðum konum og börnum.

Dagana á eftir tefldu femínistar fram hinum ýmsu sérfræðingum og fagaðilum þessum fullyrðingum sínum til stuðnings. Nokkrir þessara sérfræðinga sögðu opinberlega að skýringa gæti verið að leita í ögrandi klæðnaði klappstýra eða því að karlmenn litu svo á að þetta væri „þeirra dagur“ þar sem þetta er helsti íþróttaviðburður bandarísku þjóðarinnar.

Sérstaka athygli vakti að á fyrsta blaðamannafundinum – og einhverjum hinna síðari – sat [femínískur] fulltrúi samtaka sem börðust fyrir bættum fréttaflutningi og upplýsingagjöf (Fairness and Accuracy in Reporting – FAIR) sem vissulega gerði allan málatilbúnaðinn trúverðugri.

Málið fékk „verðskuldaða“ athygli og fjölmiðlar í Bandaríkjunum kepptust við að fjalla um málið í fréttaskýringa- og spjallþáttum. Fljótlega virtust allir vera orðnir sammála um að íþróttaviðburðir á borð við Ofurbikarinn væru hið versta mál og varla til annars en að ýfa upp árásargirni karla. Allt byggði þetta á rökstuddum fullyrðingum sem settar voru fram af Sheilu Kuhel á áðurnefndum blaðamannafundi og enginn fréttamaður gerði minnstu tilraun til að kanna sannleiksgildi þessara alvarlegu fullyrðinga sem beindust að stórum hluta bandaríkjamanna.

Það er að segja ekki fyrr en Ken Ringle, blaðamaður hjá Washington Post tók til við að rekja þessar fullyrðingar til uppruna síns. Hann komst fljótt að því að enginn sem Kuhel vitnaði í, og byggði ályktun sína á, var tilbúin til að staðfesta að rétt væri eftir sér haft. Fljótlega á eftir fylgdi annar vandaður fréttamaður í kjölfarið og setti fram upplýsingar sem leiddu sannleikann í ljós; það stóð ekki steinn yfir steini í málflutningi femínistans Sheilu Kuhel og ekkert benti til þess að aukning væri í heimilisofbeldi þennan dag né heldur að áhugamenn um amerískan fótbolta væru neitt árásarhneigðari en t.d. áhugamenn um skák.

Nú mörgum árum síðar má stundum enn sjá vitnað til þessarar tímamótarannsóknar Sheilu Kuhel sem heilags sannleika sem sýnir hvað það getur tekið langan tíma að hreinsa út rangfærslur sem forréttindafemínistar setja viljandi fram, málstað sínum til „framdráttar“.

Ég hugsa stundum um þetta þegar ég heyri fréttir af sláandi rannsóknarniðurstöðum forréttindafemínista.

SJ